(ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ— ରାଗ ଆନନ୍ଦଭୈରବୀ, ତାଳ ଯତି)
ବ୍ରଜକୁ ଚୋର ଆସିଛି ଘେନିନେବ
ଶୁଅ ତୁନି ହୋଇ ରେ
ରଙ୍କର ଧନ ମୋ ଗୋକୁଳ ଚନ୍ଦ୍ରମା
ନିଶି ପାହି ନାହିଁ ରେ । ଘୋଷା ।
ରାତି ଗୋଟାଯାକ ମାତିଲୁ ନାଟରେ
ପଲକ ନ ପକାଇ ରେ
ଗ୍ରାମ ନିଶବଦ ହେଲାନି କି ତୋତେ
ନିଦ୍ରା ଆସୁ ନାହିଁ ରେ । ୧ ।
କେ ଶିଖାଇ ଦେଲା ଡୋଳା ଢାଳିବାର
ତାଳ ଉକୁଟାଇ ରେ
ପାଦ ବଥାଇବ ପରା ଆହୁରି କି
ନାଟ ଅଣ୍ଟି ନାହିଁ ରେ । ୨ ।
ନିମଞ୍ଚନ ଯିବି କେତେ ଝାଳ ବହି
ଗଲା କ୍ଷୁଧା ପାଇ ରେ
ଆସ ଆସ ସ୍ତନ୍ୟପାନ କରାଇବି
ବାବୁ କାଖିଆଇ ରେ । ୩ ।
ପଶୁପେନ୍ଦ୍ର କୁଳ ପ୍ରଦୀପ ତୁ ଦେଖ
ଖେଳ ଛାଡ଼ି ଦେଇ ରେ
କେତେବେଳ ହେଲା ଶୟନ କଲାଣି
ବଳରାମ ଯାଇ ରେ । ୪ ।
ଚୁମ୍ବନ ଶିରେ ଦେଇ ନେଲେ ଯଶୋଦା
ହୃଦରେ ଲଗାଇ ଯେ
କର୍ଣ୍ଣ ମୂଳେ ଧୀରେ ଧୀରେ କର ମାରି
ଦେଲେ ପହୁଡ଼ାଇ ଯେ । ୫ ।
ନିମ୍ବପର୍ଣ୍ଣ ହରିଦ୍ରା ଚୂର୍ଣ୍ଣ ଘଷନ୍ତି
ଅନଳେ ପକାଇ ଯେ
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ କହଇ ଧୂପ ଦେଲେ
ଧନିଷ୍ଠିକା ନେଇ ଯେ । ୬ ।