(ମାନଗୋବିନ୍ଦ— ରାଗ ମାଳବଗୌଡ଼ା, ତାଳ ତ୍ରିପଟା)
ନାହିଁ କି ମନେ ତୋର ଶ୍ୟାମ ନାଗର ରୀତି
କାହିଁକି ବୋଲୁଥାଉ ନାଆଁ ରେ । ଘୋଷା ।
ବିଟରାଟ ସୁମନଲିଟ ପରି ତା ମନ
ପ୍ରୀତି ଲୋଡ଼ଇ ନୂଆ ନୂଆ ରେ । ୧ ।
ମୁଞ୍ଚିଲା ବେଳେ ଜୀବ ସଞ୍ଚି ସଲିଳ ଲବ
ବିଞ୍ଚି ଦେଉ ପରା ବାଆ ରେ । ୨ ।
ହେଉ ପଛକେ ନିନ୍ଦା ପ୍ରୀତି ପତାକା ବନ୍ଧା
ନ ଯିବି ସଜନୀ ତୁ ଯାଆ ରେ । ୩ ।
ଏ ଗୋପପୁରେ ଯେତେ ମୋ ପରି ଛନ୍ତି କେତେ
ମହୀପଲଙ୍କ ପରେ ଶୁଆ ରେ । ୪ ।
ମୋତେ କଟୁ ତୋ କଥା ତୋତେ କହୁଛି ନ ଥା
ନ ଥାନ୍ତୁ ଆଉ ଶାରୀ ଶୁଆ ରେ । ୫ ।
କହେ ମାନ ରାଧିକା କାହ୍ନୁ ହୋଇଛି ଏକା
କୁଞ୍ଜଭୁବନକୁ ତୁ ଯାଆ ରେ । ୬ ।