(ବନମାଳୀ— ରାଗ କୁସୁମ କେଦାର, ତାଳ ଏକତାଳି)
ଗଲା ଗୋକୁଳ ଧର୍ମ ଭାସି ତ
ଶ୍ୟାମ ଜାତି ମହତ ଦେଲା ଧ୍ୱଂସି ତ । ଘୋଷା ।
କି ଭଙ୍ଗୀରେ ହୁଏ ଛିଡ଼ା ନ ରଖେ ଆଖି ପିଛଡ଼ା
କୁଳବତୀ ବ୍ରୀଡ଼ା ଛାଡ଼ି ଆସି ତ । ୧ ।
ସ୍ୱର୍ଗେ ନ ଥିବ ସୁଧାରେ ନ ଦିଶଇ ବସୁଧାରେ
ବହେ ଯା ପୀୟୂଷ ଧାରେ ଭାଷିତ । ୨ ।
କାମ ଛୁରୀ ଚାହିଁବାର ହୃଦେ ପଶେ ବାର ବାର
ଥରେ ଅନାଇଲେ ବାର ମାସୀ ତ । ୩ ।
ଲାଞ୍ଚ ଦେବି ଦେବତାରେ କେ ବୋଲିବ ସେବ ତାରେ
ନାହିଁ ମୁଁ ଜହ୍ନୁ ସୁତାରେ ଭାସି ତ । ୪ ।
କହେ ବନମାଳୀ ସାର ବ୍ରଜ ନରେନ୍ଦ୍ର କୁମାର
ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗକୁ ଛାର ମାର ଭର୍ତ୍ସିତ । ୫ ।