(ବୀରବିକ୍ରମ ଦେବ— ରାଗ ସୁରଠ ମଲ୍ଲାର, ତାଳ ଆଦିତାଳ)
ଏବେ ଜାଣିବୁ କେଡ଼େ ବିଷମ ସେ ଶ୍ୟାମ ପୀରତି
ରସି ବଂଶୀ ନାଦରେ ଥିବାର ଉନ୍ନିଦ୍ରରେ
ନୀଳ ପଦ୍ମ ସାଦରେ ଲଗାଇବା ହୃଦରେ
(ଝୁ)
ଏହା ନ କର ବୋଲି ତୋତେ ଯେତେ କହିଲି
କିଞ୍ଚିତେ ଚିତ୍ତେ ହେଲେ ନ ଘେନିଲୁ ଛଇଳୀ
ନବଘନ ସୁନ୍ଦର ଛବିକି ଗଲୁ ଭୁଲି । ଘୋଷା ।
ଛଳି ପ୍ରଶଂସି ଆଳି ଭାବିକି ମନେ କେଳି
କଦମ୍ବ ତଳ ଧୂଳି ଅଙ୍ଗେ ହେବାର ବୋଳି । ୧ ।
କଳିନ୍ଦସୁତା ତଟେ ନୀପ ଛାଇ ନିକଟେ
ମିତ୍ର ପୂଜିବା ହଟେ ବସିବାର ଲମ୍ପଟେ । ୨ ।
ଏକାକୀ ହୋଇ ବରବରନା ବାରବାରେ
ନିକୁଞ୍ଜ କାନନର କୁସୁମ ତୋଳିବାରେ । ୩ ।
ହିତ କହିବା ମୋର ମିତ ଯା କଲୁ ଦୂର
ସତ କି ମିଛ ବୀରବିକ୍ରମ ଦେବ ଗିର । ୪ ।