(କିଶୋରଚନ୍ଦ୍ର— ରାଗ ଘଣ୍ଟାରବ, ତାଳ ଯତି)
ମୋର ମରଣ ଶ୍ରେୟ ଗୋ
ଜୀବନୁ ସଖି ପୁରୁଷ ତ୍ରୟେ
ବଳିଅଛି ମୋ ହୃଦୟ । ଘୋଷା ।
ଏଥୁ ଏକ ଜଣକର କୃଷ୍ଣ ବୋଲି ଦ୍ୱିଅକ୍ଷର
ପଡ଼ି ଶ୍ରବଣ ବିବର ଧୃତି କରିଦିଏ କ୍ଷୟ । ୧ ।
ପୁଣି ଆଉ ଜଣକର ବଂଶୀନାଦ ସୁମଧୁର
ଉନ୍ମାଦକୁ ବାରମ୍ବାର ବାଢ଼ୁଅଛି ଏ ସମୟ । ୨ ।
ଅନ୍ୟ ଜଣରେ ସଖୀ ଘନଛବି ଚିତ୍ର ଦେଖି
ମନ ସମସ୍ତ ଉପେକ୍ଷି ହେଉଅଛି ଲୟ । ୩ ।
କୁଳବତୀଙ୍କର ଏହି ନିନ୍ଦିତ କଳଙ୍କ ସହି
ବଞ୍ଚିବି କି ଆଉ ମୁହିଁ ଦିଶୁ ତ ନାହିଁ ଉପାୟ । ୪ ।