(ବୀରମିତ୍ରୋଦୟ— ରାଗ ପୁରୀ, ତାଳ ଆଦିତାଳ)
ତୋ ପରି ନାହିଁ ଇତର ରେ ସଙ୍ଗିନୀ । ଘୋଷା ।
ପୀରତି ପାଳିବା ପଣେ ତୋତେ ଅବା
ହେବୁ ତୁହି ପଟାନ୍ତର ରେ । ୧ ।
ନବନୀତୁ ଜିଣି ମୃଦୁଳତା ଆଣି
ଥାଏ ତୋହର ଅନ୍ତର ରେ । ୨ ।
ମୋ ମନ ରଖିବା ସ୍ନେହ ପରଖିବା
ପାଇଁ ହେଉ ତରତର ରେ । ୩ ।
ଜାଣିଲେ ମୋ ଦୁଃଖ ଅଳପ ବିମୁଖ
ଭଜି ତୁ ହେଉ କାତର ରେ । ୪ ।
ଦେଲା କେ ଲଗାଇ ପୀରତି ଭଙ୍ଗାଇ
ତେଡ଼େ ସୁମଧୁର ତର ରେ । ୫ ।
ଭାଷେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପୁର ଯୁବରାଜ ସୁର
ମୋହୀ ତୁ ଗତି ମାତର ରେ । ୬ ।