(ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ— ରାଗ କାଫି, ତାଳ ରୂପକ)
ଲାଗି ଲାଗି ସଙ୍ଗିନୀ ମୋତେ
ସରି କି ପକାଇଦେଲୁ ମୋହନ ହାତେ । ଘୋଷା ।
ନାହିଁ ନାହିଁ କରୁଥିଲି
ଫୁଲ ତୋଳି ଯିବି ବୋଲି
ଘେନିଗଲୁ ଯେ ଭୁଲାଇ
କୁଞ୍ଜବନକୁ ସଙ୍ଗତେ । ୧ ।
କେବେ ହେଲେ ସେ ବିଚାର
ସହି ତାଙ୍କର ତୋହର
ଅଲଙ୍ଘ୍ୟ ପତିବରତ
ବ୍ରତ ନାଶିଲୁ ଇଷିତେ । ୨ ।
ବୃନ୍ଦା ଜାଣିଗଲେଣି ତ
ସଙ୍ଗିନୀଯାକ ଯାବନ୍ତ
ହସି ମାଳା ଦେଲେ ଆଜି
ପଶି ମୋହର ପୁରତେ । ୩ ।
ବରଜଯାକ ଶୁଣିବେ
ଶ୍ରୀ ପୌର୍ଣ୍ଣମାସୀ ଜାଣିବେ
ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ ପରି ରାଧା
ହେଲା ବୋଲିବେ ଜଗତେ । ୪ ।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ କହଇ
ସେପରିରେ ମୁଁ ନୁହଁଇ
ସରିଛି ବିହାର ସବୁ
ଧୂଳିରେ ନାହିଁ କିଞ୍ଚିତେ । ୫ ।